Λόγω των ορεινών όγκων της, φαίνεται ότι στους μύθους και στους θρύλους επιβίωσαν οι δοξασίες που αναγνωρίζουν την άρρητη σύνδεση των ανθρώπων της με τη φύση. Το αρκαδικό κρασί, φημισμένο από την αρχαιότητα, συνόδευε τις θρησκευτικές τελετές και τις γιορτές εκστατικής μέθης.

Αναφορές βρίσκουμε στον Όμηρο, τον Αριστοτέλη, τον Παυσανία και τον Θεόφραστο. Σύμφωνα με αυτές, ο θεός Διόνυσος μαζί με τον πιστό του ακόλουθο «αρκαδικό» Θεό Πάνα, κατοικούσαν και περιφέρονταν στα Αρκαδικά βουνά.

Οι αμπελώνες του Κτήματος Τσέλεπου απλώνονται στην ανατολική πλευρά του οροπεδίου της Μαντινείας, στο κέντρο της Αρκαδίας, σε υψόμετρο 750 μέτρων στους πρόποδες του όρους Πάρνωνα. Το όνομα Πάρνωνας σημαίνει «η κορυφή που λάμπει», ένα βουνό με ιδιαίτερη ιστορική, πολιτιστική και οικολογική αξία για την Πελοπόννησο και την Αρκαδία.

Το ποικιλόμορφο ανάγλυφο του εδάφους που χαρακτηρίζεται από μικρούς λόφους με άριστη αποστραγγιστικότητα, το αργιλοπετρώδες «φτωχό» έδαφός της, το μεσόκλιμα της περιοχής και η μεγάλη ηλιοφάνεια, είναι οι λόγοι που επιλέχτηκε η εγκατάσταση του κτήματος στην περιοχή, αξιοποιώντας το οικοσύστημά της για την παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας.

Το παγκοσμίως γνωστό «Αρκαδικό Ιδεώδες», είναι πρωτίστως ένας φόρος τιμής στο αρκαδικό μέτρο που δεν επιτρέπει στα ανθρώπινα να επιβληθούν στη φύση. Για το Κτήμα Τσέλεπου, αυτή ακριβώς η αρχή είναι η βάση της φιλοσοφίας μας.

Η ανθρώπινη παρέμβαση στην καλλιέργεια του αμπελιού να έχει τόσο μέτρο δηλαδή, ώστε πάντα η φύση, το έδαφος, το μεσοκλίμα, και γενικότερα το “terroir” να εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο και να δίνει τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του στο σταφύλι και στο κρασί που παράγει.